“Hoe kan ik meer ontspanning vinden en creëren voor mezelf, de komende periode? Hoe kan ik een beetje vooruit plannen? Met wie kan ik in contact gaan? Welke leuke dingen kan ik doen? Het vooruitzicht van nog een jaar behandeling voor de boeg maakt me somber. Want wat doe ik in vredesnaam in de tussentijd?”
Bovenstaand is een stukje tekst uit mijn boek ‘Kanker. Cadeau van het leven’, waarin ik mijn zorgen deel met een vriendin. Ik was op het moment van schrijven enorm aan het worstelen met het idee dat mijn leven op ‘pauze’ was gezet. Alle behandelingen die ik nog moest ondergaan, had ik op een grote hoop gegooid en daar de woorden ‘nog een heel jaar’ op geplakt. Niet zo gek dat ik er daardoor als een berg tegenop zag en mijn stemming versomberde. Ik was ervan overtuigd dat ik tijdens deze ‘pauze’ helemaal niks zinnigs kon ‘doen’. Vreselijk.
Gelukkig gaf de vriendin met wie ik mijn mentale constructie deelde, een heel mooi en doeltreffend antwoord. Dat hielp me om op dat moment met een andere blik weer verder te gaan.
Een van de dingen die ik ben gaan doen, is mijn behandelingen in plaats van op een grote hoop te gooien, in kleine stukjes te delen. Zodat het wat overzichtelijker werd. En iets anders wat ik ben gaan doen, is een sprong in de tijd maken. Bijvoorbeeld toen ik was begonnen met de chemotherapie. In mijn boek schrijf ik daarover:
“Stel dat deze chemokuur straks voorbij is, en ik kan erop terugkijken. Hoe heb ik deze periode dan doorgebracht? Waar heb ik mezelf mee ‘gevoed’? Zinloos zappend voor de tv, kijkend naar programma’s die me voorgeschoteld worden? Mezelf gewenteld in zelfbeklag en dat, vanuit mijn aloude bekende patronen, gedeeld met anderen? Nee, dat wil ik beslist niet!
Wat wil ik dan wél?
Ik wil deze periode benut hebben. Om te genieten, om energie te krijgen van mijn ideeën, om mijn creativiteit te laten stromen, om in contact te komen met mijn diepste verlangens. Om een beeld te vormen van de stappen die ik in het hier en nu al kan zetten om die verlangens vorm te geven.
Ik wil lief zijn geweest voor mezelf en voor mijn lijf. Ik wil terugkijken op een periode waarin ik in contact ben gekomen met leven, met genieten van het leven, en hoe ik dat doe. Ik wil terugkijken op een ontdekkingsreis die ik heb gemaakt, met de nieuwsgierigheid en speelsheid van een kind.
Door te doen alsof ik in de toekomst ben, kom ik juist in contact met wat ik in het hier en nu wil, en wie ik in het hier en nu wil zijn. En uiteindelijk is dat het enige dat telt. In het hier en nu zijn en leven, en daar volop van genieten. Ook al snap ik nog niet zo goed hoe dat precies werkt, dat maakt niet uit. Liever progressie dan perfectie.“
Gisteren bedacht ik me weer hoeveel overeenkomsten de huidige situatie met Corona voor mij heeft in relatie tot toen. Het gevoel dat er van hogerhand even op de pauzeknop van mijn leven is gedrukt, bijvoorbeeld. Ik ben dezelfde strategie gaan toepassen als tijdens mijn behandeltraject. Doen alsof deze periode voorbij is, en erop terugkijken. Daarna opschrijven waar ik in deze periode mijn focus op wil leggen. En er elke dag een kleine stap in zetten. Het geeft me richting en energie.
“Het vooruitzicht van nog een jaar behandeling voor de boeg maakt me somber. Want wat doe ik in vredesnaam in de tussentijd?”, vroeg ik mijn vriendin.
Haar antwoord?
“Leven.”
“U heeft inderdaad een borstkankertje.” De chirurg zegt het op een bijna lieflijke toon. (...) Maar het grootste deel van de informatie die ik krijg, gaat langs me heen. Ik ben nog blijven hangen bij het woord ‘borstkankertje’.
Je kunt het boek ‘Kanker. Cadeau van het leven’ hier bestellen of bij je lokale boekhandel.
