Deze vraag kreeg ik van iemand die ik terloops ontmoette terwijl ik in mijn maandenlange behandeltraject van chemotherapie zat. De man had geen weet van mijn gezondheid op dat moment.
Zijn vraag verraste me. “Hoezo dan? Jij doet toch aan NLP en dat gaat toch over het stellen van doelen enzo?”, zou jij je misschien af kunnen vragen. Ja, dat klopt. Helemaal waar. Maar vanaf het moment dat ik de diagnose kanker had gekregen, worstelde ik met verschillende thema’s. En een van de meest prominente was: vertrouwen op mijn ‘weten’, mijn intuïtieve wijsheid enerzijds, en mijn angst die ik als mens heb, ook die voor de dood, anderzijds.
En dan komt er dus een volslagen onbekende man, die mij de vraag over mijn vijfjarenplan stelt…Kun je je voorstellen dat er in mijn hoofd een hoop rond ging zingen op dat moment? Onder andere John Lennon: “Life is what happens to you while you’re busy making other plans.” In vijf jaar tijd kan een hoop gebeuren. Heeft het voor mij überhaupt zin om nog plannen te maken?, was mijn eerste (angst)gedachte na die vraag.
Wie mij wat beter kent, weet dat ik niet in toeval geloof. Als iets de bedoeling is, dan komen er mensen en situaties op je pad om je te helpen. Dat is mijn overtuiging, dat zegt mijn ‘weten’. En dat helpt me enorm. Ook in deze situatie. Hier was hij, de man die op het juiste moment met de juiste, prikkelende vraag op mijn pad kwam.
Als ik geen doelen stel en plannen maak, word ik onderdeel gemaakt van andermans doelen en plannen. Verzand ik in de waan van alledag. Vervliegt de tijd. Kostbare tijd. Want ik weet niet hoe lang ik hier nog heb.
Wat wil ik de komende vijf jaar? Na mijn ontmoeting met de man ben ik mijn doelen gaan opschrijven. Mijn eerste neiging is om dan te focussen op werk. Want arbeidsethos staat goed in mijn calvinistische inborst gegraveerd. Gelukkig ken ik mezelf al een beetje. Dus ik heb juist ook andere contexten meegenomen, zoals wonen, liefde, vrienden, familie, gezondheid.
Ik hoef nog niet exact te weten hoe daar te komen. Wat veel belangrijker is, is dat ik in het hier en nu veel energie krijg van de stappen die ik zet, op weg ernaartoe! En die energie is voor mij een richtingaanwijzer, dat ik op de juiste koers zit.
De diagnose kanker heeft mij zo ook iets positiefs gebracht. Makkelijker gezegd dan gedaan, want geloof me, het was (en is) een pittige zoektocht. Ook over mijn worsteling tussen mijn angst en mijn verlangens schrijf ik in mijn boek ‘Kanker. Cadeau van het leven’. Een van de laatste keren dat ik het manuscript doornam, kreeg ik bezoek van een lieveheersbeestje. Die wandelde zo door mijn titel. En ook dat zal dan geen toeval zijn.
Life is what happens… because of other plans.
“U heeft inderdaad een borstkankertje.” De chirurg zegt het op een bijna lieflijke toon. (...) Maar het grootste deel van de informatie die ik krijg, gaat langs me heen. Ik ben nog blijven hangen bij het woord ‘borstkankertje’.
Je kunt het boek ‘Kanker. Cadeau van het leven’ hier bestellen of bij je lokale boekhandel.
