Cadeaus van het leven komen soms in verrassende verpakkingen. Op deze mooie dag geniet ik thuis van mijn ‘ontbijtje á la Coiffy’: crispy crêpes met zomerkoninkjes, hazelnoten en kokossnippers. En dat roept bijzondere herinneringen op…
Coiffy is een rustiek Frans dorpje waar een lieve vriendin een vakantiehuis had met een ware Villa Velderhof-beleving. Regelmatig schoof hier een gemêleerd gezelschap op uitnodiging van mijn vriendin aan. Zo ontstond elke keer weer een bijzonder samenzijn, met inspirerende gesprekken, gezellige wandelingen, meditaties, familieopstellingen, samen huilen en onbedaarlijk veel lekker samen lachen.
En de ontbijtjes, poeh hee, die waren gedenkwaardig. Net als de lunches en diners trouwens, want Coiffy stond ook voor Bourgondisch genieten. Wat overigens heel gezond was voor menigeen, want er waren allerlei ‘dieetwensen’ van gasten: glutenvrij, zuivelvrij, suikervrij en… Ach, al die details gingen eerlijk gezegd een beetje langs me heen. Ik genoot ‘s ochtends gewoon lekker als een klein kind van mijn crêpes met een dikke laag Nutella, mmmm.
De eerste keren dat ik in Coiffy was, moest ik een beetje lachen om al die voorkeuren qua eten. Omdat de gasten heel goed wisten wat ze wel of niet wilden, mochten of konden eten, en dat zeer specifiek en duidelijk aangaven. Het deed me denken aan de beroemde scène in ‘When Harry met Sally’: vlak voor Sally’s hoogtepunt in een ‘diner’ geeft ze heel duidelijk aan de serveerster aan wat haar specifieke wensen zijn. (Zouden we dat eigenlijk niet allemaal moeten doen 😉 )
Spoelen we de film van mijn eigen leven een paar jaar vooruit: inmiddels heb ik een volledig ander voedingspatroon omarmd. Na mijn diagnose kanker heb ik iemand ‘gemodelleerd’ die zelf kanker had gekregen, en was ‘opgegeven’ door haar artsen. Ze is toen heel veel gaan lezen over kanker en voeding en paste haar voeding aan, naast het reguliere behandelcircuit. Ze leeft nog steeds, against all odds. Ik heb op basis van haar ervaringen mijn voeding aangepast. Plantaardig, suikervrij en glutenvrij, dat is het in hoofdlijnen. In mijn boek ‘Kanker. Cadeau van het leven’ schrijf ik daar ook iets meer over.
Of dit nou de Heilige Graal is, als het gaat om kanker en voeding? Dat weet ik niet. Daar kun je hele bomen over opzetten; ik ben geen wetenschapper. En er is een hele voedingsmiddelenindustrie en ook farmaceutische industrie die elk zo hun belangen hebben bij wat wij tot ons nemen, is mijn overtuiging. Waar het vooral om gaat, is dat ik me goed voel bij mijn voeding. Fysiek, en ook mentaal: ik heb het gevoel dat ik op dat stukje de regie in handen heb.
Nu is aangepaste voeding in mijn eigen keuken makkelijk, maar tijdens sociale events vraagt dat wat meer. In mijn boek schrijf ik ook dat ik was uitgenodigd voor een barbecue… Jemig, wat vond ik dat ingewikkeld. Kun je dan van tevoren aangeven wat je wilt en dat ook uitspreken? Voor een ander klinkt het simpel, maar in mijn hoofd gebeurt er dan van alles. Aangeven wat je wilt, gaat – heel in het klein – over grenzen stellen. Dat vind ik best wel een dingetje. Ik zie mijn voeding en sociale events iedere keer maar weer als een liefdevolle uitnodiging van een hogere macht om te oefenen met grenzen stellen.
Vandaag, op deze mooie dag, geniet ik thuis in de zon van mijn ontbijtje á la Coiffy. De Nutella heb ik verwisseld voor een andere, heerlijke variant. Mijn nieuwe crêpe-pan kreeg ik als welkomstcadeau van lieve vriendinnen met wie ik in Coiffy zo vaak heb genoten. “Zodat je vaak aan ons denkt”, zeiden ze erbij met een lach. Dat is goed gelukt. Ik denk aan hen, en aan zoveel meer.
Wat een cadeau!
“U heeft inderdaad een borstkankertje.” De chirurg zegt het op een bijna lieflijke toon. (...) Maar het grootste deel van de informatie die ik krijg, gaat langs me heen. Ik ben nog blijven hangen bij het woord ‘borstkankertje’.
Je kunt het boek ‘Kanker. Cadeau van het leven’ hier bestellen of bij je lokale boekhandel.
