Moet je per se een levensbedreigende ziekte krijgen, om je doelen scherp te stellen? Bij mij was het blijkbaar nodig om me wakker te schudden.
Ik weet niet hoe lang ik nog heb; het leven kan elk moment voorbij zijn. Dat geldt natuurlijk voor iedereen. Het kan opeens ‘game over’ zijn. Alleen heb ik na de diagnose kanker meer dan ooit dat besef. En juist dat brengt me in contact met leven. Door ‘te kijken’ naar de dood, kan ik voluit leven.
Wat wil ik nog? Waar word ik blij van? In mijn boek ‘Kanker. Cadeau van het leven’ beschrijf ik hoe ik tijdens mijn behandeltraject in contact kwam met een van mijn grote verlangens: in het buitenland training geven en coachen, aan Nederlanders en mensen uit andere landen en culturen. Spanje staat daarbij hoog op mijn verlanglijstje.
Ken je resultaat, onderneem actie: de eerste stappen in NLP om je doel te bereiken. Practice what you preach…Dus ik ging een paar keer snel achter elkaar naar Spanje, om de taal verder te leren en te ontdekken of het allemaal geen bevlieging was.
Maar nee. Het verlangen bleef.
Thuis stortte ik me op het lezen van boeken en het kijken van Spaanse series om zo de taal verder te leren. (Muchas gracias, Netflix). Vol goede moed plande ik afgelopen jaar zelfs drie keer een wat langer verblijf in Spanje in, om de taal verder onder de knie te krijgen en mijn verlangen concreter vorm te geven.
Maar tot drie keer toe gooiden onvoorziene gebeurtenissen roet in het eten, en ging het Spaanse avontuur niet door. Zo had ik deze zomer twee maanden een appartement in Valencia geboekt en betaald. Kort voor vertrek was het niet meer beschikbaar. Me han enfadado – zo leerde ik, heet dat in het Spaans – ze hebben me belazerd.
Is dit dan wel de bedoeling, dat hele buitenlandverhaal, wanneer er van hogerhand zo duidelijk een STOP-sign wordt gepresenteerd?
Nu ik terugkijk, besef ik dat andere zaken blijkbaar prioriteit hadden. Mijn boek publiceren, verhuizen, mijn eigen praktijk verder vormgeven, herstellen van een dubbele polsbreuk …. Goh ja, daar gaat ook best wel wat tijd en energie in zitten. Energie die ik sowieso efficiënter moet verdelen, na het behandeltraject wat ik heb ondergaan. En was het voor mij überhaupt wel handig geweest om afgelopen zomer af te reizen naar Zuid-Europa?
Het was blijkbaar nodig dat ik werd afgeremd. Sterker nog: eigenlijk is er hartstikke goed voor mij gezorgd.
Vrij recent stuurt mijn lerares in Spanje na een jaar radiostilte een berichtje: ze is haar eigen bedrijf gestart, en geeft online lessen Spaans. Meteen krijg ik weer de kriebels! Maar ja, weer starten met les net nu er een drukke periode voor de boeg staat, trainingen weer gaan starten, en wordt het ooit wel wat met dat buitenland nu COVID er is, en…en…en…
Nee! Stop it! Ik stap uit mijn hoofd!
Er is veel wat nu niet kan of handig is qua reizen. Maar ik kan op deze manier wel weer een kleine stap zetten richting mijn verlangens. Ook al weet ik nog niet precies hoe daar te komen, het voelt goed om er weer mee in contact te zijn.
En zo begon ik na lange tijd mijn eerste les bij Eleando. Het thema van het hoofdstuk waarmee we zijn gestart, is: ‘volver a empezar’ – opnieuw beginnen. Wat natuurlijk weer toeval is, toch?
Ik wens iedereen een mooie dag, vol kleine en grote verlangens.
“U heeft inderdaad een borstkankertje.” De chirurg zegt het op een bijna lieflijke toon. (...) Maar het grootste deel van de informatie die ik krijg, gaat langs me heen. Ik ben nog blijven hangen bij het woord ‘borstkankertje’.
Je kunt het boek ‘Kanker. Cadeau van het leven’ hier bestellen of bij je lokale boekhandel.
